Genieten van de natuur en een stukje wilde westen

28-7-2013
Na het inchecken is er nog wat tijd over. We besluiten te gaan kijken bij Mono Lake. Een meer met veel vliegen, garnaaltjes, zout water en vogels. Het meer heeft zoutpilaren welke boven het water uit zouden steken. Aangekomen op de parkeerplaats moet er parkeergeld worden betaald. Ook dit is weer een bijzonder systeem. Er staat een dikke grote witte paal ingegraven met een gleuf bovenin. Daarnaast een bakje met een soort envelopjes erin. Op een envelopje staat een aardige vragenlijst. Het is de bedoeling dat een aantal vragen tweemaal worden ingevuld één keer op een afscheur strookje en op het envelopje zelf. Dan moet er een paar dollar in het envelopje worden gedaan waarna het envelopje in de witte spaarpotpaal moet worden gedeponeerd. Het afscheurstrookje moet voor op het dashboard. Het aantal vragen is wat overdreven maar we komen er uit.

Het nette wandelpad is gemaakt van een houten vlonder en brengt ons aardig dicht bij de rand van het meer. Wanneer we van de vlonder afstappen en een stukje dichterbij het water lopen vliegen er bij elke stap die we zetten wel duizenden vliegen weg. De vliegen zijn niet vervelend. Ze gaan niet op je zitten en steken ook niet maar het zijn er ontzettend veel. De garnaaltjes hebben we niet gevonden. Misschien komen ze niet zo dicht aan de kant of alleen op bepaalde tijden. In de verte zien we de zoutpilaren staan. Het zijn er op dit punt iets minder dan verwacht maar zeker leuk om op de foto te zetten. 

Bekijk hier een mini reportage over het meer (of kijk onder video's)

We genieten even van de rust bij Mono Lake en gaan terug naar het dorp om in een typisch Amerikaanse diner wat te eten. Wanneer we de kinderen in het hotel op bed hebben gelegd gaan we lekker buiten op een soort houten terras zitten met koffie ,wijn en backgammon.

29-7-2013
Op 45 minuten rijden van Lee Vining is de spookstad Bodie. Een verlaten stad welke om een goudmijn heen is gebouwd. In deze stad, op een onmogelijke locatie, hebben op het hoogtepunt meer dan 10000 mensen gewoond. De stad heeft twee branden gehad waarvan de laatste het grootste. Deze laatste brand vernietigde 90 procent van de gebouwen en betekende ook de genadeklap voor het dorp. Bodie werd verlaten. Nu, jaren later, is er een redelijk begaanbare onverharde weg welke Bodie weer bereikbaar maakt. Het dorp word een beetje opgelapt wat aan de ene kant jammer is maar gezien het aantal mensen wat erop af komt wel te begrijpen. De daken worden, onder de originele of een origineel lijkende bedekking, waterdicht gemaakt om de gebouwen van verder vergaan te behoeden. Ze lijken er een nieuw goudmijntje van te willen maken. Het leuke van het dorpje is dat er een aantal gebouwen van binnen vrijwel onaangeraakt zijn gebleven. Zo is er een winkel en een school welke nog helemaal gevuld zijn met spullen voorzien van een enorme dikke laag stof. In de etalage van de winkel staat nog een etalagepop en de schappen van de winkel zijn gevuld met een brede verzameling aan producten. Op het schoolbord staan nog notities en op de globe zijn de landen en zeeën door het zonlicht en het stof niet meer te herkennen. We moeten door de stoffige ramen turen want er is echt geen enkele mogelijkheid om hier naar binnen te komen.
Het is een prachtige locatie om foto's te maken. Rudi zou hier zeker wel drie dagen non stop zijn gang kunnen en willen gaan. We zijn erg vroeg maar niet de enige. Er lopen verschillende mensen rond met camera's om nog voor de drukte een aantal foto's te kunnen schieten. Het dorp vraagt er ook echt om. De setting, de omgeving het is gewoon perfect. Half vergane voertuigen en schuin gezakte huizen. In de toptijd was het dorp een grote feest stad. Er werd veel gedronken, er waren veel bordelen en kogels vlogen om je oren. Bodie telde niet minder dan 60 Saloons en in de omgeving wordt je nog steeds "a Bodieman" genoemd wanneer je een stoere ruige bad ass bent. Een echt wilde westen dorpje dat is duidelijk. Annemarie en Rudi vragen zich af hoe het er na zonsondergang zou zijn. Ongetwijfeld een echte spookstad. Bodie was het bezoek meer dan waard.

De middag staat in het teken van de wasserette. Annemarie gaat, gewapend met een flinke zak vol quarters en een zak vol wasgoed naar de publieke laundry. Toch even fijn dat dit mogelijk is. Rudi, Steijn en Esmee spelen even in de hotelkamer. Even geen ritjes en afspraken maar even tijd voor de kinderen om te spelen.
Nadat de kinderen op bed gelegd zijn gaan Rudi en Annemarie weer even op de veranda zitten voor weer een potje backgammon, koffie en wijn. We merken wel dat het hier een stuk frisser is in de avond. Lekker een dikke trui aan en dan even een beetje afkoelen.